Het toppunt van individualisme of waarom jongeren in de schuldsanering komen

Afgelopen week viel mijn oog op een advertentie in de krant met als trekkende quote: “ik betaal niet graag voor zorg die ik niet gebruik” Want, zo staat in de advertentie “Je bent jong en je maakt eigenlijk nooit gebruik van zorg. Toch ben je verplicht er een verzekering voor af te sluiten. Speciaal voor jou is er ZEKUR van Univé. We hebben hele goede afspraken gemaakt met een aantal zorgverleners. Daarnaast sluit je ZEKUR online af. Zo kunnen we je een prima basisverzekering aanbieden met een superlage maandpremie. En voor extra wensen kies je het voordelige Extra ZEKUR” Op de website van deze zorgverzekering wordt in het promo filmpje het volgende gezegd: “gaat je geld naar zorgdiensten die je toch niet gebruikt, of liever naar de leuke dingen des levens”. Je bespaart er 340 euro mee wat je dan weer zou kunnen uitgeven “aan een vet snowboard, een stapel dvd’s of een Ipod of een korting sporten in 1 van de gecertificeerde sportcentra”. Wat deze verzekering en bijbehorende commercials uitstraalt is: ik wil maximaal genieten van het leven en wil niet solidair zijn, niet leven in een samenleving, niet lastig worden gevallen met kosten van anderen, gewoon lekker alleen zijn op deze wereld. Mijn eerste reactie hierop: bah wat een walgelijke reclame, hier wordt gekoketteerd met het idee om vooral niet meer aan een samenleving mee te doen, maar vooral aan je eigen portemonnee te denken, aan je eigen genot, alleen aan je zelf. En dat in een tijd waarin we nu net te maken hebben met een economische crises, omdat iedereen alleen maar aan zijn eigen portemonnee zat te denken (bonussen voor bankiers zodat ze onverantwoorde risico’s namen, een publieke sector waar bijna geen manager meer zou willen werken als hij maar 1 keer een balkenende norm betaalt zou krijgen, bonnetjes schandalen in Groot Brittannië, faillissement van de DSB-bank, schuldsanering als booming business, aandelenlease affaire, credit card bubble die op springen staat etc.). Dan zou je hopen dat we meer naar elkaar zouden omkijken, dat we meer solidair zouden willen zijn, dat we samen de lasten willen dragen. En dat bedrijven hierin ook hun rol nemen. Alleen kan ik op de website van ZEKUR in de voorwaarden geen leeftijdsgrens vinden. Wel vind ik bij de premiecheck een ander bijzonder iets. Ik betaal € 62,- als ik een eigen risico neem van € 665,-; let op, de jaarpremie is dus € 744,-. Als ik als jongere dus ziek word – ik geef elke maand al mijn geld uit, spaar niet, want ik leef maar 1 keer – moet ik dus € 665,- eigen risico betalen. Nu snap ik meteen ook waarom schuldsanering booming business is. Gelukkig is dit een product van Univé, de coöperatie zonder winstoogmerk waar de klant de vruchten van plukt. In dit geval zouden het wel eens de wrange vruchten kunnen zijn.

Duurzame waterharvesting technieken top 5 voor droge gebieden

Veel gebieden op aarde hebben te kampen met droogtes. Dit kunnen langere of kortere periodes zijn. Toch zijn er veel technieken ontwikkeld om water te oogsten of langer vast te houden. Hieronder een overzicht van 5 duurzame technieken om water te oogsten of langer vast te houden.

1. Quanat

De quanat of qanat is een zeer oude techniek uit het Iran, die in de loop der eeuwen geëxporteerd is naar o.a. China, Afghanisten, en Noord Afrika. De quanat bestaat uit een lange aflopende tunnel. Bovenstrooms van de tunnel boort deze het grondwater aan, benedenstrooms bij de monding begint leven, omdat er water is, waar dat niet was. Kort gezegd zijn dit in feite ondergrondse aquaducten.

Grote voordelen van deze techniek zijn:
- bijna geen verdamping van water
- natuurlijke koeling vanuit ondergrondse tunnels
- geen uitputting van het grondwater, als het grondwater te laag staat, valt de quanat ook droog
- waar quanat uitmond, kan men leven

Nadeel van deze techniek is het gevaar op instorting van de tunnels, het water slijt in de bodem van de quanat, waardoor de tunnel heel hoog kan worden en daardoor na verloop van tijd instabiel. Ondergronds onderhoud is niet altijd even makkelijk.

2. Sand Storage Dam

Een Sand Storage Dam is een klein dammetje in een relatief kleine rivier (zie afbeelding1 en afbeelding2): ongeveer 1 m dik, 30 m breed, met “vleugels” in de rivierbank voor de verankering van de dam zodat deze niet wegspoelt. De dam steekt ongeveer 1 m boven het rivieroppervlak uit. Verder is deze gebouwd op rotsbodem. Achter de dam zal in het regenseizoen water blijven staan, dit zakt langzaam de grond in. Doordat veel droge gebieden te maken hebben met een hoge mate van erosie, zal het gebied achter dit dammetje snel vol slibben met zand. Daardoor ontstaat hier een grondwaterreservoir. Door de rivier te voorzien van zeer veel van deze dammetjes (elke 1 à 2 km) wordt er in de rivier een grote hoeveelheid grondwaterreservoirs gemaakt, met goede gevolgen voor de vegetatie.
Grote voordelen van deze techniek zijn:
- geen verdamping van water
- waterzuivering door filtrerende werking van het zand
- geen water gerelateerde ziektes vanwege grondwater in plaats van open water
- mogelijkheid tot langzame stroming van water via de grond
- grondwaterreservoir maakt water beschikbaar gedurende het hele jaar

3. Rooftop harvesting

De meest simpele techniek om water op te vangen, gewoon door een dakgoot onder het dak te hangen en het regenwater via deze dakgoot in een waterbak op te vangen. Een zeer veelbelovende techniek, aangezien in veel tropische landen tot wel 1 m regen per vierkante meter per jaar valt, waarbij de potentiële verdamping per jaar veel groter is; als het water niet wordt opgevangen, is het water dus vaak snel weer verdampt.

Grote voordelen van deze techniek zijn:
- bijna geen verdamping van water
- makkelijk te realiseren
- goedkoop
- regen valt eigenlijk altijd wel en dakoppervlakken zijn relatief groot

4. Dauwvijvers en dauw schermen

Met dauw is een enorme hoeveelheid water te vangen, zeker in gebieden waar bijna geen neerslag valt, maar wel veel dauw of laaghangende bewolking is.
Een mooie oude techniek is de dauwvijver uit Engeland (zie hier en hier voor meer info). Een techniek waarbij met behulp van de nachtelijke afkoeling de dauw gecondenseerd in een vijver. Via bodemisolatie (middels stro en klei) wordt bereikt dat het water in de vijver verder afkoelt dan de omliggende grond. In de vijver condenseert daardoor water, wat voor significante hoeveelheden water zorgt.

Dauw schermen zijn een nuttige techniek in hellende gebieden met veel opstijgende bewolking. Via grote lappen fijnmazige stof, die op de helling worden geplaatst, condenseert de langskomende bewolking. Onder de lappen is een goot aangebracht, vanwaar het gecondenseerde water naar een opvangbak stroomt.

grote voordelen:
- relatief simpele techniek
- er komt water beschikbaar waar geen regen valt, maar wel dauw en wolken zijn
- makkelijk te realiseren

5. Contour trenching

Bij contour trenching wordt langs de hoogtelijn een greppel gegraven om het water wat van de helling afstroomt op te vangen en te laten infiltreren in de bodem. Hierbij wordt de helling voorzien van meerdere parallelle greppels, zodat al het afstromende water wordt opgevangen en infiltreert in de bodem.
Grote voordelen van deze techniek zijn:
- natuurlijke aanvulling van grondwater wordt bevorderd
- erosie wordt gereduceerd, doordat er geen water van de helling afkomt
- langer water beschikbaar, doordat het in de grond zit
zie hier voor een youtube filmpje.

Energielabels

Sinds een aantal jaar is het energielabel verplicht voor allerhande producten. Het wordt uitgedrukt in 7 mogelijke letters, A t/m G, waarbij A staat voor relatief laag energieverbruik en G voor een relatief hoog energieverbruik. Dit in Europees verband ontwikkelde energielabel is sinds 1 januari 1996 verplicht voor nieuwe koel- en vriesapparatuur. In volgende jaren werd eveneens het verplicht voor achtereenvolgens wasmachines en wasdrogers (oktober 1996), was/droogcombinaties (februari 1998) en vaatwassers (augustus 1999). Vanaf januari 2001 werd het label verplicht gesteld voor verlichting en personenauto's. (zie hier voor het achtergrondrapport). Vanaf 1 januari 2008 is het ook voor woningen verplicht gesteld, zie deze link . Kort geleden liep ik door een elektronicazaak en zag ik bij de afdeling witgoed dat alle wasmachines een A, AA of Triple A label hadden. Wat blijkt, voor witgoed zijn vaste grenzen voor het label aangegeven. Als fabrikanten nu energiezuinigere producten gaan maken, kan het dus gebeuren dat bijna alle wasmachines een A-label hebben, zie hier voor een mooi overzicht. Deze gefixeerde labelgrenzen komen de fabrikanten goed uit, aangezien de overheid hier een energiepremie aan had gekoppeld. Een continue zoektocht naar zuiniger apparaten (waar dit label voor was bedoeld) wordt hier niet mee gestimuleerd. Dankzij de sterke lobby van de industrie heeft men voor het energielabel echter vaste grenzen aangegeven, waarbinnen witgoed in aanmerking komt voor een bepaald energielabel. Deze grenzen zijn vastgesteld en worden niet gewijzigd. Aangezien de producenten wel werken aan het zuinigere maken van hun producten hebben nu alle wasmachines een A, AA of tripel A label. Alleen, de meest zuinige sprinkt nu niet in het oog, terwijl het A tot G labelingssysteem daar nu juist voor bedoeld was. Simpelste oplossing zou nu zijn, herdefinieer de grenzen, of zelfs, herdefinieer elk jaar de grenzen, waarbij alle apparaten op de markt worden bekeken. Hierbij zou een herdefiniëring van de indelingsmethode ook op zijn plaats zijn: Uitgaande van de 7 klassen worden alle wasmachines zo verdeeld dat alle klassen evenveel wasmachines hebben, dus het beste 1/7e deel heeft een A-label, en het slechtste 1/7e deel heeft een G-label. En Europa kan elk jaar de witgoed fabrikanten om hun gegevens vragen, en de labels opnieuw vaststellen, hoe moeilijk kan het zijn. Helaas, niets van dit alles, de EU heeft dankzij een zware witgoed-lobby, in haar onmetelijke wijsheid besloten een nieuw systeem te bedenken, waarbij alle apparaten een A-label hebben, want de consument heeft inmiddels door dat een A-label zuinig is. De minst efficiënte toestellen hebben in dis systeem een… A-label. Producten die efficiënter zijn krijgen een label A -20% of A -40%, enz (bron). De toekomst zal leren of dit een goed systeem bleek te zijn.

Regels om regels te regelen

Nadat Herman Heinsbroek in 2002 de begrippen Normen en Waarden herintroduceerde in de politiek, heeft premier Balkenende dit overgenomen en in 2004 geprobeerd een Europese discussie hierover van de grond te krijgen. Door de moord op Theo van Gogh werd de aandacht afgeleid en kwam de discussie niet van de grond. Helaas geen discussie, helaas dus ook geen bewustwording bij het publiek van het nut en noodzaak van normen en waarden. Vervaging van normen en waarden is in Nederland een enorm groot probleem aan het worden. Iedereen doet wat goed is in zijn eigen ogen, om het bijbelboek Richteren te citeren. Gevolg hiervan is dat uiteindelijk de vrijheid in de samenleving, de collectieve vrijheid, afneemt. Collectieve vrijheid bestaat bij de gratie van het opgeven van individuele vrijheid. Om een voorbeeld te noemen, wil het verkeer goed functioneren, dan zijn er verkeersregels nodig: in Nederland rijden we rechts, we stoppen voor een rood licht, met alcohol op ga je niet achter het stuur etc. De individuele vrijheid wordt hierbij ingeperkt: je mag niet links rijden, door rood licht rijden wordt beboet, je mag met alcohol op niet gaan rijden etc. Je kunt dit natuurlijk heel vervelend vinden, ik word immers beknot in mijn bewegingsvrijheid, maar de regels zijn noodzakelijk om als samenleving als geheel veilig en goed met elkaar te kunnen samenleven. Individuele vrijheid zal je echter alleen opgeven als je je ervan bewust bent dat je samen met anderen in een samenleving leeft. Als je echter alleen maar voor jezelf leeft en geen oog meer hebt voor de mensen in je omgeving wordt je individuele vrijheid het belangrijkste. En dat is nu precies de zorgwekkende ontwikkeling die plaatsvindt in de huidige samenleving: ik moet mij maximaal kunnen ontplooien, ik moet bewegingsvrijheid hebben, ik moet onafhankelijk zijn, als ik … wil, dan moet dat toch kunnen? Maar daar waar individuele vrijheid maatgevend wordt, gaat dit ten koste van de collectieve vrijheid. Wil de samenleving dan toch nog blijven functioneren, dan moet de overheid de collectieve vrijheid gaan handhaven door middel van regels. Als de nationale sport lijkt te worden, zoek de mazen in de wet, in plaats van, leef de wet na in de geest van de wet, lees, als normen en waarden verdwijnen, dan moet de overheid dus alles gaan dichttimmeren, dan zijn regels nodig om regels te regelen. Ik noem een paar voorbeelden die de laatste tijd langs zijn gekomen:

• Strengere alcolholcontroles als er meer mensen met alcohol achter het stuur kruipen. Zodat er minder verkeersslachtoffers vallen
• Geen alcohol meer onder de 18 in plaats van 16, als steeds meer en steeds jongere kinderen zich in een coma zuipen, of bij de alcoholpoli hun maag moeten laten leegzuigen. Zodat een VWO-er vanwege de opgelopen hersenbeschadiging niet meer als VMBO-er uit het ziekenhuis komt.
• Decibelbeperking op mp3-spelers als steeds meer mensen gehoorbeschadiging oplopen omdat ze de mp3-speler te hard hebben staan en daardoor in de toekomst een gehoorapparaat nodig hebben. Zodat in de toekomst de ziektekosten niet de pan uit rijzen.
• Een Electronisch patientendossier om ervoor te zorgen dat misstanden sneller kunnen worden aangekaart en aangepakt. Zodat minder kinderen mishandeld worden en er minder kinderen op straat terecht komen.

Oftewel, allemaal inperking van de individuele vrijheid, om ervoor te zorgen dat de collectieve vrijheid gewaarborgd blijft. Leuk? Nee. Noodzakelijk? Als normen en waarden in de mensen zelf niet terugkeren helaas wel.